een visuele meditatie op beweging en stilte

"In dit werk wilde ik de strakke, rationele wereld van geometrie laten botsen met de speelse, eigenzinnige energie van katten. De zwarte lijnen en primaire kleuren zijn een knipoog naar Mondriaan, maar waar hij streefde naar zuivere abstractie, breng ik leven terug in het raster — met ogen die kijken, neuzen die snuffelen, en vormen die miauwen.

De centrale kat, met zijn asymmetrische ogen en scherpe hoeken, is een symbool van dualiteit: rust en chaos, orde en instinct. De zwarte kat rechts is een schaduwfiguur — mysterieus, elegant, misschien zelfs een beetje ondeugend. 

Kunst hoeft niet altijd te fluisteren. Soms mag het miauwen.”

met pastel ingekleurde print.